امروزه برندها و مدل های زیادی از تجهیزات ضبط صدا در بازار وجود دارد که به خوبی نشان می دهد که انتخاب این تجهیزات امری مهم و شاید دشوار است. البته کاملاً به استفاده شما و نحوه انتخاب بهترین گزینه برای کارتان بستگی دارد. در این مقاله در مورد نحوه راه اندازی میکروفون برای سازهای بادی صحبت خواهیم کرد.
شاید از خود بپرسید که دانستن نحوه تنظیم میکروفون برای ساز شما چه فایده ای دارد! اما این سوال به خصوص برای نوازندگانی که استودیو خانگی دارند از اهمیت بالایی برخوردار است، به علاوه دانستن نحوه ضبط صدا و ضبط ساز به شما کمک می کند تا صدای بهتری داشته باشید.
برخی از سازها (سازهای برنجی، طبل، کوبه ای) می توانند صدایی اوج بسیار بیشتر از 140 دسی بل تولید کنند. می تواند چند سانتی متر بالاتر باشد. ناگفته نماند که این امر مستلزم قرار دادن میکروفون در مکان و فاصله مناسب است تا کمترین نویز ممکن را برای ضبط با وضوح صدای کافی داشته باشید. در ادامه با ما در دنیای سازها همراه باشید.
ساز بادی چیست؟
سازهای بادی سازهایی هستند که صدا از دمیدن هوا در آنها ایجاد می شود. در واقع این سازها دارای لوله ها یا کانال های توخالی هستند که با دمیدن در دهان یا دست نوازنده صدا ایجاد می کنند. در سازهای بادی با ارتعاش هوای لوله ها و به وسیله دریچه‌ها و کلیدهایی که در این لوله‌ها قرار دارند، گام موسیقی تغییر می‌کند. تغییر گام یا نواختن نت ها نیز با باز و بسته کردن کلیدها یا سوراخ های ساز و یا با تغییر موقعیت لب ها و دهان نوازنده انجام می شود.
این سازها قبلاً از چوب ساخته می شدند، اما امروزه از مواد دیگری نیز استفاده می شود. از این نوع سازها در انواع کنسرت ها، ارکسترها، گروه های جاز و گروه های نظامی مذهبی استفاده می شود. امروزه نیز در هر منطقه از سازهای بادی برای خواندن آوازهای محلی و مجالس شاد استفاده می شود.
انواع سازهای بادی
این سازها را می توان از نظر ساخت و روش تولید صدا به دو دسته سازهای بادی چوبی و سازهای برنجی تقسیم کرد که صدا از دمیدن هوا تولید می شود. با این تفاوت که با آلات موسیقی چوبی صدا با ارتعاش نی از تیغه یا لبه دهان ایجاد می شود. با سازهای برنجی صدا از لرزش لب های نوازنده در داخل دهانی ایجاد می شود. بنابراین با این نوع سازها، ماده به کار رفته در ساخت آنها ملاک طبقه بندی نیست، بلکه ساختار ساز و نحوه تولید صدا است که آنها را به دو دسته سازهای بادی چوبی و سازهای برنجی تقسیم می کند.در این بخش به ارائه ویژگی های هر یک از این دو نوع ساز می پردازیم:
سازهای بادی چوبی
سازهای بادی چوبی در اندازه های مختلف موجود است. در میان این سازها، فلوت و کلارینت اندازه کوچکی دارند، اما باسون و ابوا بزرگ و ظریف هستند و نیاز به نگهداری دقیق دارند. از این نوع سازها علاوه بر سبک کلاسیک در سبک های موسیقی جاز، فولک و پاپ استفاده می شود. با این سازها صداها و نوسانات زیر و بم های مختلف توسط سوراخ های کوچکی که در امتداد بدنه ساز وجود دارد ایجاد می شود و در واقع نوازنده با قرار دادن انگشت خود روی آنها صدا را ایجاد می کند. به طور کلی این نوع سازها به سه دسته تقسیم می شوند:
• بی زبانه یا بی قمیش
در ساخت بدنه سازهای بادی چوبی یک تیغه هوا وجود دارد. این تیغه های هوا معمولاً لوله ها و مجاری توخالی هستند. در اثر دمیدن بازیکن، هوا با پره های هوای مذکور برخورد می کند و با ارتعاش آنها صدایی ایجاد می شود. بنابراین، سازهای بدون صدا یک لوله یا مجرای توخالی هستند و هنگامی که هوا مانند نی یا تیغه ای مانند فلوت به داخل دهان دمیده می شود، مرتعش می شوند. فلوت صدای ملایمی در باس و صدای روشنی در محدوده پایین دارد.
سازی با دامنه صدای کم و بسیار چابک که می تواند زنجیره ای بسیار سریع صداها را ایجاد کند.
• یک زبان یا با قمیش
آلات موسیقی چوبی با یک نی دارای زبانه یا زبانه ای هستند که به سوراخی در دهانه ساز نصب می شود و با دمیدن تاب می خورد و تولید می شود. قمیش در واقع قطعه ای در بدنه سازهای بادی است که نقش عمده ای در ایجاد صدای این سازها دارد. در واقع وزش هوا از دهان نوازنده باعث حرکت و ارتعاش این زبان یا قمیش می شود.
زبان معمولاً از کاه یا پلاستیک ساخته می شود و صدای تولید شده توسط این سازها با نت نوشتاری متفاوت است و معمولا صدای تولید شده کمتر از نت نوشتاری است و در برخی صدای تولید شده کمتر از نت نوشتاری است. توجه داشته باشید. به این نوع سازها سازهای بادی انتقالی نیز می گویند. کلارینت برای نواختن نت های مختلف استفاده می شود و سرعت عملکرد بالایی دارد، محدوده صدای آن چهار اکتاو است. کلارینت باس بزرگتر از کلارینت است و صدای آن یک اکتاو بالاتر از کلارینت است.
ساکسیفون مانند کلارینت تک نی است، اما لوله آن از برنج است. صدای آن غنی، قدرتمند و محاوره ای است و انواع مختلفی مانند ساکس آلتو، سوپرانو و تنور دارد. این ساز در ابتدا برای موسیقی ارکستر و نظامی استفاده می شد، اما امروزه بیشتر در موسیقی جاز و عامه پسند استفاده می شود.
• دو زبانه
در این نوع ساز دو قطعه نی بسیار نازک بین لب های نوازنده قرار می گیرد که در هنگام دمیدن نوسان می کنند و نواختن آنها نسبت به سایر سازهای بادی پیچیدگی بیشتری دارد. ابوا و ابوا دآمور از نوع سازهای دوزبانه هستند.
سازهای بادی برنجی
صدا در این نوع سازها از ارتعاشات لوله و با لمس و ارتعاش لب های نوازنده در داخل قطعه دهنی تولید می شود. آنها از برنج، مس و گاهی از نقره ساخته می شوند. این سازها صدایی قدرتمند و حجیم دارند و نسبتاً بزرگ هستند، اما یادگیری قبلی آنها چندان دشوار نیست. تترومپت، هورن، شیپور، ترومبون، توبا و کُر از جمله این سازها هستند.
کمترین صدای این خانواده را می توان به ساز بادی برنجی ترومپت نسبت داد. سازهای برنجی نوعی سازهای بادی ارکستر سمفونیک هستند. با این آلات موسیقی برای تضعیف صدا و تغییر رنگ صدا از بی صدا استفاده می شود و قدرت صوتی بالایی دارند. توبا کوچکترین ساز از این خانواده است و حجم بالایی دارد و برای تقویت صداهای بم بسیار عالی است.
راه اندازی میکروفون برای رایج ترین سازهای بادی
فلوت: برای قرار دادن میکروفون در کنار فلوت در فاصله 5 تا 10 سانتی متری از ساز، میکروفون را تا نیمه بین دهنی و دست چپ نشانه بگیرید.تنفس در این موقعیت می تواند مشکل ساز باشد، بنابراین omni مانند 4006 Omnidirectional می تواند گزینه خوبی باشد، زیرا کمتر در معرض باد قرار دارد.
ساکسیفون: فضای کمی در سمت راست ساکسیفونیست، در کنار ترومپت، موقعیت خوبی برای قرار دادن میکروفون است. این موقعیت نشان دهنده بسیاری از منابع صوتی مختلف است که ساکسیفون ارائه می دهد. ما می خواهیم منابع مختلف را تا حد امکان به طور مساوی پوشش دهیم.
ترومپت: برای ترومپت سعی کنید میکروفون را حدود 4 تا 6 فوت جلوی ساز و چند اینچ بالاتر یا پایین تر از خط دید ترومپت قرار دهید. آن را حدود 40 درجه از محور خارج کنید. این به کاهش نویز هوا و همچنین ضبط صدای بیشتر از اتاق کمک می کند.
ابوا: صدای نزدیک یا نقطه ای ابوا بسیار شبیه به ساکسیفون سوپرانو، باسون و کلارینت است، میکروفون را به سمت سوراخ های انگشتی به اندازه 1/3 طول بالای ترومپت، در فاصله 15-20 سانتی متر قرار دهید.
نکات مهم در مورد قرار دادن میکروفون
الگوی میکروفون
هر ساز موسیقی صدای خود را در الگویی منتشر می کند که بسته به محدوده فرکانس بین همه جهته و فوکوس در چندین جهت مختلف است.این حالت ها شامل حالت cardioid ، shotgun و figure 8 و برخی حالت های رایج دیگر می باشد. فضای ضبط، نوع ساز، الگوی متصل به میکروفون و موقعیت آن، همه عوامل کلیدی در ضبط صدای ساز شما هستند. در بخش زیر چند نمونه نمونه را به شما نشان می دهیم.
تکنیک close-miking
اکثر سازها در طی یک دوره زمانی طولانی - گاهی حتی قرن ها - به نوعی از آلات موسیقی که امروزه می شناسیم، تکامل یافته اند. اکثر طراحان سازهای اصلی هرگز قصد شنیدن کار خود را از نزدیک نداشتند. از نظر تاریخی، حداقل فاصله ای که هر آلات موسیقی در آن شنیده می شد حداقل دو متر و اغلب بسیار بیشتر بود (ردیف اول، دهم یا بیستم در سالن). در این فواصل صدای خوبی از سازهای هارمونیک دریافت کردند.این پارامترها که در گذشته کیفیت تونال ساز را مشخص می‌کردند، اکنون باید در حالت "در جلو" یا "در صورت" بررسی شوند.
به عنوان یک مهندس صدا، این مسئولیت شماست که ویژگی های مفیدی را به صدایی که در تکنیک "close-miking" ایجاد فاصله می کند، اضافه کنید. فقط با دقت به آرشه یک ویولن گوش دهید یا صورت خود را به صدای یک کنسرت بزرگ نزدیک کنید و آن را با صدایی که از فاصله متوسط می آید مقایسه کنید و متوجه منظور ما خواهید شد. close-miking صدای سازهای مختلف را تقویت می کند. اگرچه این قطعات صوتی می توانند کیفیت صدای ضبط شده شما را بهبود بخشند، اما اگر مطابق با استاندارد نباشند، می توانند باعث ایجاد مشکل یا صدای ناخواسته شوند.
در مجاورت میکروفون، سطح فشار صدا، محتوای هارمونیک و سیگنال های صوتی متفاوت است و به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. گاهی اوقات وقتی یک میکروفون را قرار می دهید، یک اینچ در داخل یا خارج یا یک تغییر زاویه ده درجه در قرار دادن میکروفون می تواند آن صداهای ناخواسته را متعادل کند.در عین حال، شما باید تغییرات هارمونیکی را که اتفاق می‌افتد متعادل کنید، زیرا میکروفون بسیار نزدیک است. برای ضبط با کیفیت با استفاده از تکنیک های close-miking، مهم است که این موارد را در نظر داشته باشید.
ویژگی های جهت دهی برای تکنیک جهت دهی میکروفون
برای تعیین جهت میکروفون از چه چیزی استفاده می شود؟ الگوی قطبی میکروفون به ما یک ایده عالی از ویژگی های جهت دهی میکروفون و حساسیت وابسته به زاویه می دهد. بنابراین تعیین جهت میکروفون به تمرینی برای یافتن جهت محور اصلی میکروفن تبدیل می شود.
به همین دلیل می توان گفت که الگوهای قطبی را باید مطالعه، آموخت و تجربه کرد.آنها توسط ساز، فضا و میکروفون ایجاد می شوند. اگر این کار را هر روز انجام دهید، تنها در عرض چند سال دانش گسترده ای در مورد الگوهای فرکانس قطبی سازها و نحوه تأثیر آنها بر یکدیگر در بسیاری از موقعیت ها به دست خواهید آورد. این در هنگام ضبط چندین ساز به طور همزمان بسیار مفید خواهد بود. برای مثال با یادگیری این دانش می توانید جایگاه یک نوازنده در ارکستر را نسبت به سازهای دیگر مشخص کنید.
برای ضبط سازهای بادی از چه میکروفون هایی استفاده کنیم؟
اصولا می توانید از میکروفون های مختلف برای ضبط سازهای بادی استفاده کنید. بسیاری از مهندسان صدا از میکروفون های دینامیک یا میکروفون های خازنی با دیافراگم کوچک برای ضبط این نوع ساز استفاده می کنند. این نوع میکروفون ها برای ثبت جزییات صدا بسیار مناسب بوده و دقت بسیار بالایی دارند که به شما این امکان را می دهد تا به خوبی تمام دینامیک نوازندگی و صداهای مختلف ساز را ثبت کنید.
نکته دیگری که باید در نظر داشت این است که گاهی بسیاری از نوازندگان می خواهند به صورت گروهی ضبط شوند که این امر مستلزم استفاده از تکنیک های مختلف است.برای این منظور پیشنهاد می کنیم برای هر کدام از این سازها یک میکروفون مجزا در نظر بگیرید و هر ساز را جداگانه ضبط کنید.در نهایت با مجموعه ای از میکروفون ها می توانید کل تصویر گروه را به صورت استریو گرفته و از آن در پروژه خود استفاده کنید.
توجه به این نکته ضروری است که برای ضبط سازها از فاصله کوتاه بهتر است از میکروفون هایی استفاده شود که فقط صداهای جلوی کپسول خود را ضبط می کنند و صداهای اطراف را ضبط نمی کنند.برای این کار می توانید از میکروفون های هیپرکاردیوئید یا سوپرکاردیوئید استفاده کنید.
یادگیری ساز بادی
اولین قدم برای شروع نواختن موسیقی، انتخاب ساز مناسب است.با توجه به تنوع سازهای بادی، اگر قصد یادگیری این نوع سازها را دارید، بهتر است با این نوع سازها، ظاهر آنها و مهارت های مورد نیاز آشنا شوید. سبک مورد علاقه خود را پیدا کنید و ساز خود را بر اساس آن انتخاب کنید.
کلام آخر
ضبط سازهای بادی کار آسانی نیست اما با استفاده از نکات این مقاله و همچنین تمرین و کسب مهارت می توانید با استفاده از ترکیب میکروفون در پروژه های خود نیز به صدایی که در نظر دارید برسید.